هوش مصنوعی: این متن شعری است که بهار و شکوفایی گلها را توصیف می‌کند و از مفاهیمی مانند عشق، شادی، طبیعت و زیبایی بهره می‌برد. شاعر با استفاده از تصاویر شاعرانه، ارتباط بین طبیعت و احساسات انسانی را نشان می‌دهد.
رده سنی: 12+ متن دارای مفاهیم شاعرانه و نمادین است که ممکن است برای کودکان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، برخی از اشارات عاشقانه و استعاره‌های پیچیده ممکن است نیاز به درک بالاتری از ادبیات داشته باشند.

شمارهٔ ۳۸۲

بهار آمد و گلهای بوستان بشکفت
به خوش دلی و طرب روی دوستان بشکفت

بدان صفت که گل از باد نشکفد به چمن
ز باده باده کشان را بهار جان بشکفت

به دیده پرس که آبش چو آب در غلطید
ز می چو عارض خوبان دلستان بشکفت

گل از شراب بدانسان که بشکفد در جام
به کوی دوست گل از خون عاشقان بشکفت

بتان بترس قدم می نهند بر لاله
که همچو شعله آتش به بوستان بشکفت

ز بس که غنچه دم بسته از صبا دم زد
درون پوست نگنجید و در زمان بشکفت

چنان که گل به خوی مصطفی شکفت به خاک
رخم ز سوزن خاک ره بتان بشکفت

نسیم مشک جهان گیر شد، چو خسرو را
ز یاد مدحت تو غنچه در دهان بشکفت
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۸۱
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۸۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.