هوش مصنوعی:
این متن شعری است که به توصیف زیبایی‌های معشوق می‌پردازد. در آن، ویژگی‌هایی مانند موهای معشوق که به زمین می‌رسد، بوی گل‌های لاله و یاسمن از آن استشمام می‌شود، دهان کوچک و زیبای او که مانند حلقه‌ای انگشتری است، و خنده‌اش که مانند پروین می‌درخشد، توصیف شده‌اند. همچنین، اشاره‌ای به هنر نقاشی و تخت پادشاهی شده است که نشان‌دهنده عظمت و زیبایی معشوق است.
رده سنی:
16+
این متن دارای مفاهیم عاشقانه و ادبی است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و تشبیه‌های پیچیده در شعر نیاز به سطحی از بلوغ فکری و ادبی دارد که معمولاً در سنین بالاتر وجود دارد.
شمارهٔ ۴۰۵
دو زلف تو که سر اندر زمین رسانیده ست
به لاله بوی گل و یاسمین رسانیده ست
دهان تست چنان تنگ یا کسی بر موم
نشان حلقه انگشترین رسانیده ست
رواست در حق شهد او هزار نیش زند
بران مگس که لبت زانگبین رسانیده ست
خوش است خنده پروین، اگر چه دندان را
ز رشک خنده پروین برین رسانیده ست
هزار نقش به یک تخته ایست نوک قلم
که تخت تو بر نقاش چین رسانیده ست
به لاله بوی گل و یاسمین رسانیده ست
دهان تست چنان تنگ یا کسی بر موم
نشان حلقه انگشترین رسانیده ست
رواست در حق شهد او هزار نیش زند
بران مگس که لبت زانگبین رسانیده ست
خوش است خنده پروین، اگر چه دندان را
ز رشک خنده پروین برین رسانیده ست
هزار نقش به یک تخته ایست نوک قلم
که تخت تو بر نقاش چین رسانیده ست
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۴۰۴
گوهر بعدی:شمارهٔ ۴۰۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
