هوش مصنوعی:
شاعر از مخاطب می‌خواهد شال سبزش را بردارد و به زخم سیاه روی گونه‌هایش اشاره می‌کند که احتمالاً نمادی از رنج و زمستان است. او تأکید می‌کند که در چشمانش همیشه زمستان حکفرماست و این زخم را به ریزش برف پیوند می‌زند.
رده سنی:
16+
متن حاوی مضامین غمگینانه و نمادهای پیچیده‌ای مانند زخم سیاه و زمستان ابدی است که درک آن نیاز به بلوغ عاطفی و تجربهٔ بیشتری دارد. همچنین، تفسیر این نمادها ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.
زخم سیاه
که ایستاده به درگاه ...؟
آن شال سبز را ز ِ شانه ی خود بردار
*
بر گونه های تو آیا شیارها
زخم سیاه زمستان است ... ؟
در ریزش مداوم این برف
هرگز ندیدمت
زخم سیاه گونه ی تو
از چیست ؟
*
آن شال سبز را ز شانه ی خود بردار ،
در چشم من ،
همیشه زمستان است ...
آن شال سبز را ز ِ شانه ی خود بردار
*
بر گونه های تو آیا شیارها
زخم سیاه زمستان است ... ؟
در ریزش مداوم این برف
هرگز ندیدمت
زخم سیاه گونه ی تو
از چیست ؟
*
آن شال سبز را ز شانه ی خود بردار ،
در چشم من ،
همیشه زمستان است ...
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:خواب یلدا ...
گوهر بعدی:ای پریشانی ...
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
