هوش مصنوعی:
این شعر به مضامینی مانند ناامیدی، تنهایی، و شرایط سخت زندگی در یک جامعه سرکوبگر می‌پردازد. شاعر از اعدام پرندگان بی‌گناه، انعکاس قفس‌ها در آینه‌های درون، و غرق‌شدن روزها در شب صحبت می‌کند. او به ازدست‌رفتن معناهای ساده زندگی مانند فروپاشی برگ‌ها یا پرواز پرندگان اشاره می‌کند و از امیدهای ازدست‌رفته مانند پرورش درختان جوان یا نامه‌های شاد می‌گوید. در سرزمینی که عشق به فلز یا کاغذ تبدیل شده، انتظار معجزه بعید است. پرندگان خیس‌اند و گفتگویی از پرواز نیست.
رده سنی:
16+
محتوا شامل مضامین عمیق اجتماعی و فلسفی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر سنگین یا نامفهوم باشد. همچنین، برخی تصاویر مانند اعدام پرندگان و فضای ناامیدکننده شعر نیاز به درک بالاتری از زندگی و جامعه دارد.
پرنده ی خیس
می دانی
پرنده را بی دلیل اعدام می کنی
در ژرف تو
آینه ایست
که قفس ها را انعکاس می دهد
و دستان تو محلولی ست
که انجماد ِ روز را
در حوضچه ی شب غرق می کند ...
ای صمیمی ،
دیگر زندگی را نمی توان
در فرو مردن یک برگ
یا شکفتن یک گُل
یا پریدن یک پرنده دید
ما در حجم کوچک خود رسوب می کنیم
آیا شود که باز درختان جوانی را
در راستای خیابان
پرورش دهیم -
و صندوق های زرد ِ پُست
سنگین
ز غمنامه های زمانه نباشند ؟
در سرزمینی که عشق آهنی ست
انتظار معجزه را بعید می دانم
باغبان مفلوک چه هدیه ای دارد ؟
پرندگان
از شاخه های خشک پرواز می کنند
آن مرد زردپوش
که تنها و بی وقفه گام می زند
با کوچه های "ورود ممنوع" ،
با خانه های "به اجاره داده می شود" ،
چه خواهد کرد
سرزمینی را که دوستش می داریم ؟
*
پرندگان همه خیس اند
و گفتگویی از پریدن نیست
در سرزمین ما
پرندگان همه خیس اند
در سرزمینی که عشق کاغذی است
انتظار معجزه را بعید می دانم ...
پرنده را بی دلیل اعدام می کنی
در ژرف تو
آینه ایست
که قفس ها را انعکاس می دهد
و دستان تو محلولی ست
که انجماد ِ روز را
در حوضچه ی شب غرق می کند ...
ای صمیمی ،
دیگر زندگی را نمی توان
در فرو مردن یک برگ
یا شکفتن یک گُل
یا پریدن یک پرنده دید
ما در حجم کوچک خود رسوب می کنیم
آیا شود که باز درختان جوانی را
در راستای خیابان
پرورش دهیم -
و صندوق های زرد ِ پُست
سنگین
ز غمنامه های زمانه نباشند ؟
در سرزمینی که عشق آهنی ست
انتظار معجزه را بعید می دانم
باغبان مفلوک چه هدیه ای دارد ؟
پرندگان
از شاخه های خشک پرواز می کنند
آن مرد زردپوش
که تنها و بی وقفه گام می زند
با کوچه های "ورود ممنوع" ،
با خانه های "به اجاره داده می شود" ،
چه خواهد کرد
سرزمینی را که دوستش می داریم ؟
*
پرندگان همه خیس اند
و گفتگویی از پریدن نیست
در سرزمین ما
پرندگان همه خیس اند
در سرزمینی که عشق کاغذی است
انتظار معجزه را بعید می دانم ...
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:تو
گوهر بعدی:پرنده و طناب ...
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
