یارب، این شهره لشکر ز کجا می آید؟
که ز عشقش دل خلقی به بلا می آید

فتنه جان من خسته دل آمد چشمش
باز بر جان من این فتنه کجا می آید؟

باد مشک از سر زلفش بوزید، ای بلبل
بوستان را خبری ده که صبا می آید

عاشقان را به گه رفتن و باز آمدنش
دل ز جا می رود و باز به جا می آید

از وفا بوی ندارد، تو چنین صورت کن
گر چه از صورت او بوی وفا می آید

ما به نظاره آن ماه چنان مستغرق
که همه خلق به نظاره ما می آید

خسروا، هر چه ترا بر سرت آید نه از اوست
عقل داند که سراسر ز قضا می آید

«امیرخسرو دهلوی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir