هوش مصنوعی: این متن شعری است که زیبایی طبیعت پس از باران را توصیف می‌کند و احساسات شاعر را درباره عشق و زیبایی بیان می‌نماید. شاعر از سبزه‌های تازه، گل‌های درخشان و چشم‌های معشوق سخن می‌گوید و احساسات عمیق خود را با تصاویر شاعرانه به تصویر می‌کشد.
رده سنی: 15+ این شعر دارای مفاهیم عاشقانه و تصاویر شاعرانه است که ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و تشبیه‌های پیچیده نیاز به سطحی از بلوغ فکری و ادبی دارد که معمولاً در نوجوانان و بزرگسالان یافت می‌شود.

شمارهٔ ۱۰۶۹

امروز که از باران شد سبزه رعنا تر
سیم و زر گل جمله گشتند به صحرا تر

احوال دو چشم من در گریه یکی بنگر
چون خانه پر روزن اینجاتر و آنجاتر

صد جان نه یکی باید تا صرف کنم در ره
گردد چو کف پایت در راه تماشاتر

آهنگ برون داری، آب است به ره، ای چشم
زین راه تفحص کن خشک است زمین یا تر

در سبزه خرامیدن کردی هوس و شستن
خود سبزه نخواهد بود از خط تو رعناتر

بالاتر هر جا دو چشم تو همی بینم
ابروی تو می بینم از چشم تو بالاتر

خسرو، صفت خوبان می گوی که خود نبود
در هیچ گلستانی بلبل ز تو گویاتر
وزن: مفعول مفاعیلن مفعول مفاعیلن (هزج مثمن اخرب)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۰۶۸
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۰۷۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.