هوش مصنوعی: این متن به زیبایی طلوع خورشید و تأثیر نور آن بر جهان می‌پردازد، سپس به انتقاد از برخی رفتارهای متظاهرانه در جامعه و تقابل بین تقوا و باده‌نوشی اشاره می‌کند. همچنین، از هدر رفتن عمر در مباحث فقهی و عدم عمل به اصول اخلاقی توسط برخی فقیهان انتقاد می‌شود. در نهایت، شاعر از عشق و ارتباط با معشوق و بی‌تأثیر بودن پندهای واعظان سخن می‌گوید.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مفاهیم انتقادی نسبت به برخی نهادهای اجتماعی و مذهبی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر نیاز به توضیح و تحلیل داشته باشد. همچنین، اشاره به موضوعاتی مانند باده‌نوشی و تقابل بین تقوا و آزادی ممکن است برای سنین پایین‌تر نامناسب باشد.

شمارهٔ ۱۲۰۹

چو مهر می کند از مشرق پیاله طلوع
شود منور از انوار او جهان مجموع

جهان پیر چو روشن شد از فروغ قدح
چه باک، اگر نکند آفتاب چرخ طلوع؟

جماعتی که به تقوی و شرع می کوشند
چرا به باده پرستی نمی کنند شروع؟

کتاب فقه ندانند در مدارس ما
دریغ عمر که شد صرف در اصول و فروع

فقیه شرع که ما را به می کند تکفیر
به عمر خویش نکرده ست سجده ای به خضوع

چو نامه ای بنویسم به سوی دلبر خویش
فمنه امن قلبی علی کتاب دموع

مگوی پند به خسرو ازو گذر، واعظ
که بند خلق بود نزد مست نامسموع
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۲۰۸
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۲۱۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.