هوش مصنوعی: این شعر از حافظ بیانگر نقد ریا و تزویر در عبادت و تاکید بر صداقت و عشق حقیقی است. شاعر ترجیح می‌دهد به جای نمایش عبادت ظاهری، به خرابات (محل عشق و مستی) روی آورد و با عشق حقیقی زندگی کند. او همچنین به ناپایداری دنیا و فریبندگی نفس اشاره می‌کند.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق عرفانی و انتقادی موجود در شعر نیاز به درک و بلوغ فکری دارد که معمولاً از سنین نوجوانی به بعد قابل درک است. همچنین اشاره به مفاهیمی مانند مستی و خرابات ممکن است برای مخاطبان کم‌سن مناسب نباشد.

شمارهٔ ۱۳۴۹

وقت آنست که ما رو به خرابان نهیم
چند بر زرق و ریا نام مناجات نهیم

گر فروشیم مصلا ز پی می، به ازآنک
رخت تزویر به بازار مکافات نهیم

مست گر، پای بلغزد، چو در آن ثابت است
دیده بر پاش به صد عذر و مراعات نهیم

دیده داریم و دل و جان و تن از عشق خراب
بر خرابی دو سه در وجه خرابات نهیم

عاشق صورت خوبیم که خلقی همه سر
بر در کعبه و ما بر قدم لات نهیم

شاه جان گشت چو بازیچه نفس کج باز
بینم اندر محل شه رخ و سر مات نهیم

دل خسرو که همه شیشه می می سنجد
سنگ قلب است که در پله طاعات نهیم
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۳۴۸
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۳۵۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.