هوش مصنوعی:
شاعر در این متن از زیبایی‌های طبیعت و مستی ناشی از آن سخن می‌گوید. او به همراه دوستان مست خود در صحرا حضور دارد و از باران و موسیقی لذت می‌برد. شاعر به دنبال معشوقه‌ای زیبا می‌گردد و از صبا می‌خواهد که او را به سوی معشوقه هدایت کند. او از عشق و زیبایی معشوقه سخن می‌گوید و تأثیر آن را بر خود توصیف می‌کند.
رده سنی:
16+
این متن دارای مضامین عاشقانه و استفاده از استعاره‌های پیچیده است که ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد. همچنین، اشاره به مستی و افیون ممکن است برای گروه سنی پایین مناسب نباشد.
شمارهٔ ۱۳۷۲
سبزه ها نو می دمد بیرون رویم
مست در صحرای میناگون رویم
دوستان مستند و باران می چکد
همچنان خیزان فرا بیرون رویم
مطرب و می گر چه موجود است، لیکن
خوبرویی نیست، آخر چون رویم
ای صبا، آن سرو بالا را بخوان
تا برون با آن رخ گلگون رویم
چند یاد سرو، باری چندگاه
همره آن قامت موزون رویم
روی خوبان داروی بیهوشی است
چون زییم، ار با چنین افیون رویم
جعد او گیریم و بر خسرو بریم
سلسله در دست بر مجنون رویم
مست در صحرای میناگون رویم
دوستان مستند و باران می چکد
همچنان خیزان فرا بیرون رویم
مطرب و می گر چه موجود است، لیکن
خوبرویی نیست، آخر چون رویم
ای صبا، آن سرو بالا را بخوان
تا برون با آن رخ گلگون رویم
چند یاد سرو، باری چندگاه
همره آن قامت موزون رویم
روی خوبان داروی بیهوشی است
چون زییم، ار با چنین افیون رویم
جعد او گیریم و بر خسرو بریم
سلسله در دست بر مجنون رویم
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مسدس محذوف یا وزن مثنوی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۳۷۱
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۳۷۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
