هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و عرفانی از حافظ، بیانگر احساسات عمیق عاشقانه، ایثار و فداکاری در راه معشوق، و همچنین مفاهیم عرفانی مانند رهایی از تعلقات دنیوی و رسیدن به حقیقت است. شاعر با استفاده از تصاویر زیبا و استعاره‌های غنی، احساسات خود را نسبت به معشوق و زندگی بیان می‌کند.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه، نیاز به درک و تجربه‌ای دارد که معمولاً در سنین نوجوانی و بالاتر قابل درک است. همچنین، برخی از استعاره‌ها و مفاهیم ممکن است برای کودکان قابل فهم نباشد.

شمارهٔ ۱۵۸۴

جانا، شبی به کوی غریبان مقام کن
چون جان دهیم در کف پایت خرام کن

داری به زیر غمزه و لب مرگ و زندگی
تا چند جان دهم، به زبان ناتمام کن

دعوی خونبهای دل خویش می کنم
یک بوسه بر لبم زن و قطع کلام کن

می کت حلال باد بنوش و خرام کن
بر زاهدان صومعه تقوی حرام کن

یک جرعه نیم خورده خود بر زمین بریز
در کام مرده شربت «یحیی العظام » کن

تا بو که بر لب تو رسم، خون من بریز
وانگه به جام باده رنگین به جام کن

ای باد صبحدم، چو بدان سوی بگذری
از من سگان آن سر کو را سلام کن

ای دل، چو سوختی ز هوسهای خام خویش
عمر عزیز در سر سودای خام کن

خسرو، نظر در آن رخ و وانگه حدیث صبر
اندازه تو نیست، زبان را به کام کن
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۵۸۳
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۵۸۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.