هوش مصنوعی: این متن شعری است که با زبانی نمادین و عاشقانه، از معشوق می‌خواهد تا با رفتارهایش باعث آزار و رنج عاشقان نشود. شاعر از معشوق می‌خواهد که مانند ماه باشد و مانند خورشید سوزاننده نباشد، از رفتارهای فریبنده و آسیب‌زننده پرهیز کند و به عاشقان رحم نماید. همچنین، شاعر از معشوق می‌خواهد که پاسخگوی سؤالاتش باشد و با رفتارهایش خانه‌ی زندگی او را ویران نکند.
رده سنی: 16+ این متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه است که درک آن ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال دشوار باشد. همچنین، برخی از اصطلاحات و نمادهای به‌کاررفته در شعر نیاز به دانش ادبی و تجربه‌ی زندگی بیشتری دارند تا به‌طور کامل درک شوند.

شمارهٔ ۱۶۰۴

عالم از جام لب خراب مکن
تهمت اندر سر شراب مکن

هر زمان تافته مشو بر ما
تو مهی، کار آفتاب مکن

با چنان ره مرو به غارت شب
کار دزدی به ماهتاب مکن

گر چه زان غمزه فتنه شهری
امشبی آرزوی خواب مکن

خیمه حسن را به صحرا زن
گردن عاشقان طناب مکن

ور ترا آرزوی کشتن ماست
غمزه خود می رود، شتاب مکن

زلف خود را به زیر گوش منه
دام ماهی به زیر آب مکن

از دهان توام سؤالی هست
گر نداری دهن، جواب مکن

چشمم از گریه یک زمان بازآ
خانه مردمان خراب مکن

بی چراغ است خانه خسرو
هر زمان روی در نقاب مکن
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۶۰۳
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۶۰۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.