هوش مصنوعی: این متن شعری عرفانی و اخلاقی است که مخاطب را به تفکر در مورد زندگی، گذرا بودن دنیا و ارزش‌های واقعی مانند تقوا و خودشناسی دعوت می‌کند. شاعر از مخاطب می‌خواهد به جای دلبستگی به مال و منال دنیوی، به عمر خود توجه کند و از فرصت‌ها برای رشد معنوی استفاده نماید.
رده سنی: 15+ مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی موجود در متن برای درک و ارتباط برقرار کردن نیاز به سطحی از بلوغ فکری و تجربه زندگی دارد که معمولاً در نوجوانی و بزرگسالی یافت می‌شود.

شمارهٔ ۱۶۳۲

ای آشنا، درین چه بی بن نظاره کن
تا اندرو نگون نفتادی کناره کن

تا کی به جهد چاره مال و درم کنی؟
گر ممکنت بود ز پی عمر چاره کن

تاج سر فلک چه نظاره کنی به فرق
چون خشت زیر سر نهد آنگه نظاره کن

بر لوح خاک احسن تقویم چون تویی
در خویشتن شمار سپهر و ستاره کن

بگذر ز دهر و عنصر و اجرام، چرخ را
پیش عروس همت خود پیشکاره کن

چون ز آفتاب و مه تو بهی، گر شوی چراغ
سیلی به نور گو، به زبان صد حراره کن

ور خار بهر مطبخ تجرید می کشی
طوبی و سدره بشکن و بر پشتواره کن

دل گوهری ست، گر به رگ راست بندیش
آن رشته را بتاب و درین سنگ پاره کن

خسرو، به سیم معنی اگر در رسیده ای
آن سیم را به گوش دلت گوشواره کن
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۶۳۱
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۶۳۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.