هوش مصنوعی: این شعر به زیبایی‌های طبیعت و جمال انسان می‌پردازد و با استفاده از استعاره‌هایی مانند آفتاب، ابر، سبزه و گل، به توصیف چهره‌ی دلربا می‌پردازد. شاعر از پرده‌های مختلف مانند پرده‌ی ابر، سبزه و گل سخن می‌گوید که هرکدام به نوعی سعی در پوشاندن جمال صورت دارند، اما این جمال چنان درخشان است که پنهان نمی‌ماند. در پایان، شعر به مدح و ستایش شخصی به نام «خسرو» می‌پردازد.
رده سنی: 14+ این شعر دارای مفاهیم عرفانی و ادبی پیچیده‌ای است که درک آن به دانش ادبی و بلوغ فکری نیاز دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و صنایع ادبی ممکن است برای کودکان قابل فهم نباشد.

شمارهٔ ۱۷۵۵

بکش به گرد رخ خط دلربا پرده
که هیچکس نکند آفتاب را پرده

ز بیم آنکه رسد چشم آفتاب به تو
ببست ابر به هر لحظه در هوا پرده

کند به پیش رخت پرده پوشی سبزه
چو گل به باغ کشد به سر گیا پرده

گل از رخ تو بدزدید روی و پنهان داشت
ولیک پاره شدش ناگه از صبا پرده

جمال روی تو پوشیده چون نخواهد ماند
مپوش پیش رخ از پرده دو تا پرده

تنت بجای نهفتن چنان بود که کشد
به روی باده ز جان جهان نما پرده

شها، ز بهر جدایی و مدح تو خسرو
گشاد از پس هر پرده ای جدا پرده
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۷۵۴
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۷۵۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.