هوش مصنوعی: این متن شعری عاشقانه و توصیفی است که در آن شاعر با استفاده از استعاره‌ها و تشبیه‌های زیبا، به توصیف معشوق می‌پردازد. شاعر از عناصر طبیعت مانند ماه، گل، باد، نیشکر، بادام، و عناب برای توصیف زیبایی‌های معشوق استفاده می‌کند و در عین حال از بی‌اعتنایی و سکوت معشوق شکایت دارد. در پایان، شاعر از ناله‌های خود و احساس غربت و تنهایی می‌گوید.
رده سنی: 15+ این متن دارای مفاهیم عاشقانه و استعاره‌های پیچیده است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان زیر 15 سال قابل درک نباشد. همچنین، برخی از اصطلاحات و تشبیه‌ها نیاز به سطحی از بلوغ فکری و ادبی برای درک کامل دارند.

شمارهٔ ۱۸۲۳

ای مه، بدین چابک روی، از آسمان کیستی
وی گل، بدین نازک تنی، از بوستان کیستی؟

سیمین تری از بادتر، در لب ز شیرینی اثر
با قامتی چون نیشکر پسته دهان کیستی؟

بادام چشمت پر فتن، عناب لعلت پر شکن
با ما نمی گویی سخن، بسته دهان کیستی؟

ترکی، ولی یغمانه ای، می بینمت تنها نه ای
باری از آن ما نه ای، آخر از آن کیستی؟

نی سر به پیمان می بری، نی هیچ فرمان می بری
ره می روی، جان می بری، سرو روان کیستی؟

از غمزه بیباک تو شد جان مردم خاک تو
ای من سگ فتراک تو، مطلق عنان کیستی؟

می نالد از غم چون چرس خسرو، نگویی یک نفس
کای مرغ نالان در قفس! از گلستان کیستی؟
وزن: مستفعلن مستفعلن مستفعلن مستفعلن (رجز مثمن سالم)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۸۲۲
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۸۲۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.