هوش مصنوعی:
این متن عرفانی از زبان ذات الهی خطاب به بنده بیان می‌شود که عشق و وابستگی تنها باید به خدا باشد. خداوند خود را بی‌نیاز، بی‌نشان و مهربان معرفی می‌کند و از بنده می‌خواهد که برای وصال با او، از غیر خدا چشم بپوشد و تنها به او توکل کند.
رده سنی:
15+
مفاهیم عرفانی و انتزاعی موجود در متن برای درک و دریافت نیاز به سطحی از بلوغ فکری و شناختی دارد که معمولاً از نوجوانی به بعد شکل می‌گیرد. همچنین مضامین معنوی و رابطه‌ی عاشقانه‌ی عرفانی ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد.
غزل ۱۰
از ذات حق تعالی اعلام بی نوا را
گر عاشق تو مائی ، کن ترک ماسوی را
ماذات ذوالجلالیم و از کبریا کمالیم
ما شاه با عطائیم از ما بجو تو مارا
من ذات بی نشانم ، فارغ ز این و آنم
کس را غمی ندارم، غمخوار باش مارا
من با تو مهربانم، بس شوق با تو دارم
ذوق دگر ندارم، جز قرب تو گدا را
گر شوق وصل داری ، باما بکن تو زاری
جز ما مجو تو یاری ، خود یار باش مارا
گر عاشق تو مائی ، کن ترک ماسوی را
ماذات ذوالجلالیم و از کبریا کمالیم
ما شاه با عطائیم از ما بجو تو مارا
من ذات بی نشانم ، فارغ ز این و آنم
کس را غمی ندارم، غمخوار باش مارا
من با تو مهربانم، بس شوق با تو دارم
ذوق دگر ندارم، جز قرب تو گدا را
گر شوق وصل داری ، باما بکن تو زاری
جز ما مجو تو یاری ، خود یار باش مارا
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل ۹
گوهر بعدی:غزل ۱۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
