هوش مصنوعی:
شاعر در این متن از درد و رنج عاشقانه و احساسات عمیق خود سخن می‌گوید. او از آتش عشق و غم‌هایی که جانش را سوزانده‌اند، یاد می‌کند و آرزو می‌کند که اگر قدرتی داشت، آسمان را به زیر می‌کشید. همچنین، او از جایگاه والای معشوق و عظمت او در مقایسه با خودش سخن می‌گوید.
رده سنی:
16+
متن دارای مضامین عاشقانه عمیق و احساساتی است که درک آن‌ها به بلوغ عاطفی و شناختی نیاز دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و تشبیه‌های پیچیده ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.
شمارهٔ ۱۹۴۷
هر شبم کآهم به عالم دم زدی
آتش اندر خرمن عالم زدی
سوخت جانم را غم و غم سوختی
ذره ای سوز من ار بر غم زدی
گر دلم را دست بودی بر فلک
دیده ای سقفش که چون برهم زدی
زین زبان دانی اگر جم بودمی
آسمانم بوسه بر خاتم زدی
در تن خاکی و سلطانی بدی
خاک پایم آسمان را کم زدی
آتش اندر خرمن عالم زدی
سوخت جانم را غم و غم سوختی
ذره ای سوز من ار بر غم زدی
گر دلم را دست بودی بر فلک
دیده ای سقفش که چون برهم زدی
زین زبان دانی اگر جم بودمی
آسمانم بوسه بر خاتم زدی
در تن خاکی و سلطانی بدی
خاک پایم آسمان را کم زدی
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مسدس محذوف یا وزن مثنوی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۹۴۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۹۴۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
