هوش مصنوعی:
این شعر عاشقانه و غزلی، زیبایی و جذابیت معشوق را با تشبیه‌های زیبا مانند آفتاب، مشک ناب، و گل توصیف می‌کند. شاعر از معشوق می‌خواهد که روی خود را از او نپوشاند و از شرم و خجلت دوری کند. همچنین، اشاره‌ای به مقایسه‌ی زیبایی معشوق با گل و گلاب دارد.
رده سنی:
15+
محتوا شامل مضامین عاشقانه و ادبی است که برای نوجوانان و بزرگسالان مناسب است. همچنین، درک برخی از تشبیه‌ها و اصطلاحات ادبی ممکن است برای کودکان دشوار باشد.
غزل شماره ۲۰
ای تاب ز آفتاب ربوده ز تاب رخ
پیراسته است ایزدت از مشک ناب رخ
زین چاشتگاه روی نهفتن ز من چرا؟
در چاشتگاه کی بنهفت آفتاب رخ
مهر منیر با همه خوبی و منزلت
هر شب کند ز شرم رخت در نقاب رخ
مفتون یک نگاهتم از من مپوش روی
مجنون روی ماهتم از من متاب رخ
خالد اگر به روی تو گل را قرین کند
شوید ز خجلت رخ تو از گلاب رخ
پیراسته است ایزدت از مشک ناب رخ
زین چاشتگاه روی نهفتن ز من چرا؟
در چاشتگاه کی بنهفت آفتاب رخ
مهر منیر با همه خوبی و منزلت
هر شب کند ز شرم رخت در نقاب رخ
مفتون یک نگاهتم از من مپوش روی
مجنون روی ماهتم از من متاب رخ
خالد اگر به روی تو گل را قرین کند
شوید ز خجلت رخ تو از گلاب رخ
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شماره ۱۹
گوهر بعدی:غزل شماره ۲۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
