هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و عارفانه، بیانگر درد فراق و عشق بی‌پایان شاعر به معشوق است. شاعر از صبری که در غم معشوق از دست داده می‌گوید و وفاداری خود را به عشق و یاد معشوق حتی پس از مرگ اعلام می‌کند. او از زاهدانی که او را به فردوس دعوت می‌کنند، دوری می‌جوید و ترجیح می‌دهد در خاک، مانند لاله، سر برآورد و همچنان حیران معشوق بماند.
رده سنی: 16+ متن دارای مضامین عمیق عاشقانه و عرفانی است که درک آن برای مخاطبان زیر 16 سال ممکن است دشوار باشد. همچنین، برخی از مفاهیم مانند مرگ و فراق نیاز به بلوغ فکری دارند.

غزل شماره ۴۱

الا ای جامه صبر از غمت چاک
ترحم ، قددنت للموت مرضاک

تو رفتی، لشگر جانهات در پی
فیاطوبی لروح کان یلقاک

به فرقم پای استغنا نهادی
بلندم ساختی الله ابقاک

به سوگند و عهودت دل نبندم
فان الرب بالاخلاف رباک

به فردوسم مخوان زاهد که بی او
لدی اهل النهی ماطاب طوباک

ز خاک ار لاله سان فردا برآیم
ترانی هکذا حیران سیماک

به مژگان می درد خالد پس از مرگ
تجاه اللحد حتی نال مثواک
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شماره ۴۰
گوهر بعدی:غزل شماره ۴۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.