هوش مصنوعی:
این متن شعری عرفانی است که درباره عشق و دلدادگی به معشوق الهی سخن می‌گوید. شاعر از تأثیرات عمیق عشق و مستی ناشی از آن می‌گوید و بیان می‌کند که هر کس از جام عشق او بنوشد، حتی اگر سنگی باشد، توبه‌اش می‌شکند. همچنین، اشاره‌ای به قدرت و نفوذ معشوق دارد که همه تحت تأثیر حکم او هستند و کسی نمی‌تواند از دام عشق او رهایی یابد.
رده سنی:
16+
متن دارای مضامین عرفانی و پیچیده است که درک آن برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال دشوار است. همچنین، برخی از مفاهیم مانند 'مستی' و 'توبه شکستن' ممکن است نیاز به توضیح و تفسیر داشته باشند که برای مخاطبان با سن بالاتر مناسب‌تر است.
شمارهٔ ۳۰۳
جرعه یی می نخورده از دستش
بیخودم کرد نرگس مستش
هرکه از جام عشق او می خورد
توبه گر سنگ بود بشکستش
بکسی مبتلا شدم که نرست
مرغ از دام و ماهی از شستش
بهمه جای می رود حکمش
بهمه کس همی رسد دستش
از عنایت مپرس کآن معنی
نیست در حق بنده گر هستش
هرکه عاشق نشد، بدامن دوست
نرسد دست همت پستش
سیف از مشک بوی دوست شنید
بر گریبان خویشتن بستش
بیخودم کرد نرگس مستش
هرکه از جام عشق او می خورد
توبه گر سنگ بود بشکستش
بکسی مبتلا شدم که نرست
مرغ از دام و ماهی از شستش
بهمه جای می رود حکمش
بهمه کس همی رسد دستش
از عنایت مپرس کآن معنی
نیست در حق بنده گر هستش
هرکه عاشق نشد، بدامن دوست
نرسد دست همت پستش
سیف از مشک بوی دوست شنید
بر گریبان خویشتن بستش
وزن: مفعول مفاعلن مفاعیلن (هزج مسدس اخرب مقبوض)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۰۲
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۰۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
