هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و عرفانی به ستایش معشوقی می‌پردد که با جمال و کمال خود، همه‌چیز را تحت‌الشعاع قرار داده است. شاعر از حلاوت گفتار و طراوت رخسار معشوق سخن می‌گوید و عشق به او را راه نجات و هدایت می‌داند. همچنین، وجود معشوق را منشأ خلقت و پیونددهنده‌ی حروف عالم می‌خواند.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه است که درک آن‌ها به بلوغ فکری و تجربه‌ی بیشتری نیاز دارد. همچنین، استفاده از اصطلاحات و تشبیهات پیچیده ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.

شمارهٔ ۳۴۲

ای سجده کرده پیش جمالت بت چگل
مطلوب خلق عالم ومحبوب اهل دل

هم شهد از حلاوت گفتار تو برشک
هم حسن از طراوت رخسارتو خجل

علم ازل تواتر انوار تو بجان
ملک ابد تعلق غمهای تو بدل

خاصیتی است عشق ترا بر خلاف رسم
ینجی لمن یعذب یهدی لمن یضل

زین عام را خبر نه که خاص از برای تست
تأثیرلطف صنع یدالله در آب وگل

باشد وجود تو قلم صنع را مداد
یک یک حروف کون بهم گشت متصل

مانند تو در انجم وافلاک کس ندید
مجموعه یی بر انفس وآفاق مشتمل

مصباح ماه را شده چون شمع آفتاب
مشکاة نور روشن از آن روی مشتعل

از مکتب فقیر تو گردون خوهد زکات
با نعمت گدای تو قارون بود مقل

گر وصل دوست می طلبی زینهار سیف
پیوند هر دو کون ز خاطر فرو گسل
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۴۱
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۴۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.