هوش مصنوعی: این متن شعری است که به بیان عشق و محبت به معشوق می‌پردازد و تأثیرات عمیق این عشق را بر زندگی شاعر توصیف می‌کند. شاعر از تغییرات شگرفی که عشق در وجودش ایجاد کرده سخن می‌گوید و معتقد است که عشق واقعی تنها از معشوق حقیقی سرچشمه می‌گیرد. همچنین، او به قدرت عشق در دگرگونی‌های هستی اشاره می‌کند و آن را فراتر از توانایی‌های معمولی انسان می‌داند.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه است که درک آن به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی نیاز دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و تشبیهات پیچیده ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.

شمارهٔ ۲۴

چه خواهد کرد با شاهان ندانم
که با چون من گدایی عشقت این کرد

از اول مهربانی کرد و آنگاه
چو با او مهر ورزیدیم کین کرد

گدایی بر سر کویت نشسته
برفتن آسمانها را زمین کرد

چو اسبان کره تند فلک را
سر اندر زیر پای آورد و زین کرد

ز ما هرگز نیاید کار ایشان
چنان مردان توانند این چنین کرد

نه صاحب طبع را عاشق توان ساخت
نه شیطان را توان روح الامین کرد

کسی کز غیر تو دامن بیفشاند
کلید دولت اندر آستین کرد

تویی ختم نکویان و ز لعلت
نکویی خاتم خود را نگین کرد

چو از توسیف فرغانی سخن راند
همه آفاق پر در ثمین کرد

غمت را طبع او زینسان سخن ساخت
که گل را نحل داند انگبین کرد
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب: قصیده
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۳
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.