هوش مصنوعی: این متن یک سروده اخلاقی و عرفانی است که مخاطب را به دوری از دلبستگی‌های دنیوی، بخشش به نیازمندان، عدم وابستگی به مال و فرزند، و گوش دادن به پندهای حکیمانه تشویق می‌کند. شاعر با استفاده از تمثیل‌های مختلف مانند داستان فرهاد و شیرین، بر اهمیت گذشت و معنویت تأکید می‌ورزد.
رده سنی: 15+ محتوا دارای مفاهیم عمیق اخلاقی و عرفانی است که درک آن‌ها به بلوغ فکری و تجربه زندگی نیاز دارد. همچنین، برخی از تمثیل‌ها و اشارات تاریخی ممکن است برای کودکان و نوجوانان جوان قابل فهم نباشد.

شمارهٔ ۶۵

ای پسر انده دنیا بدل شاد مگیر
بنده او شو و غم در دل آزادمگیر

برو از شام سوی مکه ببین شهر ثمود
در بنا کردن خانه صفت عاد مگیر

ای تو از بهر بریشم زده در دنیا چنگ
گر نه ای نای برو از دم او باد مگیر

داده خویش چو می بازستاند ایام
دست بگشای و بده و آنچه بتو داد مگیر

برتر از صدرالوفی بدرم وقت کرم
منشین زیر کس و خانه آحاد مگیر

مال و جاه از پی آنست که خیری بکنی
چون بکعبه نخوهی شد شتر و زاد مگیر

زاد ره ساز و بدرویش بده فضله مال
حق مسکین برسان وآنکه ز تو زاد مگیر

هرگز اولاد (تو) بعد از تو غم تو نخورند
زر بشادی خور و در دل غم اولاد مگیر

مال شیرین و تویی خسرو و فرهاد فقیر
سوی شیرین ره آمد شد فرهاد مگیر

من چو استاد خرد می دهمت چندین پند
منع بی وجه مکن نکته بر استاد مگیر

سیف فرغانی در شعر اگرت گوید وعظ
وعظ او گوش کن و شعر ورا باد مگیر
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: قصیده
تعداد ابیات: ۱۱
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۶۴
گوهر بعدی:شمارهٔ ۶۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.