هوش مصنوعی:
این شعر عاشقانه بیانگر احساسات شاعر به معشوقی است که از نظر جسمی غایب است، اما حضور عاطفی او همیشه محسوس است. شاعر به روزی اشاره می‌کند که معشوق به او نزدیک شد و ابراز می‌کند که حتی اگر تا قیامت هم معشوق ظاهر نشود، باز هم حضور او را احساس می‌کند.
رده سنی:
15+
مفاهیم عمیق عاطفی و استفاده از استعاره‌های ادبی ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد. همچنین، درک ظرافت‌های عاشقانه و فلسفی متن نیاز به بلوغ فکری دارد.
شمارهٔ ۳۵
ای دوست تر، از دو دیده و بینایی
ای آنکه ز پیش چشم ناپیدایی
آن روز که آمدی مرا دربایی
گر تا به قیامت تو غذانی (؟) نایی
ای آنکه ز پیش چشم ناپیدایی
آن روز که آمدی مرا دربایی
گر تا به قیامت تو غذانی (؟) نایی
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۴
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
