۲۹۱ بار خوانده شده

شمارهٔ ۱۳۷

چون روی هوا دوش به قیر اندودند
تا روز همه تپان و لرزان بودند

بر تارک من ستارگان نغنودند
گویی که همه بر تن من بخشودند
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۳۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۳۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.