هوش مصنوعی:
در این شعر، شاعر از ستارگان به عنوان چشمانی یاد می‌کند که او را می‌بینند و آرزو می‌کند که زودتر به وصال معشوق برسد. همچنین، از سرو بلند می‌خواهد که روز نیاید تا زلف سیاه معشوق در شب باقی بماند.
رده سنی:
16+
محتوا و زبان شعر به گونه‌ای است که برای نوجوانان و بزرگسالان قابل درک و لذت‌بردن است. مفاهیم عاشقانه و استفاده از استعاره‌های ادبی ممکن است برای کودکان کم‌سن‌وسال نامفهوم باشد.
شمارهٔ ۱۴۰
ترسم ما را ستارگان چشم کنند
تا زود رسد ز دور در وصل گزند
خواهی تو که روز ناید ای سرو بلند
زلف سیه دراز در شب پیوند
تا زود رسد ز دور در وصل گزند
خواهی تو که روز ناید ای سرو بلند
زلف سیه دراز در شب پیوند
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۳۹
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۴۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
