هوش مصنوعی:
متن شعری است که از طبیعت و عناصری مانند ابر، فاخته و لاله برای بیان احساسات غمگین و دلتنگی استفاده می‌کند. شاعر از جدایی و ناله‌های سحرگاهی سخن می‌گوید و حس اندوه و دوری از یار را منتقل می‌کند.
رده سنی:
15+
متن دارای مضامین عاطفی و احساسی است که ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌های شعری و مفاهیم عمیق‌تر مانند جدایی و اندوه، مناسب سنین بالاتر است.
شمارهٔ ۱۷۰
این ابر چراست روز وشب چشم تو تر
وی فاخته زار چند نالی به سحر
ای لاله چرا جامه دریدی در بر
از یار جدایید چو مسعود مگر
وی فاخته زار چند نالی به سحر
ای لاله چرا جامه دریدی در بر
از یار جدایید چو مسعود مگر
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۶۹
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۷۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
