هوش مصنوعی:
در این متن، شاعر از مخاطب می‌خواهد از عمر تلف‌شده، کارهای بی‌فایده، جان آلوده و گذشته و آینده نامعلوم بترسد. این ابیات به نوعی هشدار و پند اخلاقی درباره‌ی ارزش زمان و پاکی روح است.
رده سنی:
15+
مفاهیم عمیق اخلاقی و عرفانی موجود در متن برای درک و تحلیل نیاز به بلوغ فکری دارد و ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سال قابل هضم نباشد.
شمارهٔ ۱۹۱
ای سود و زیان عمر فرسوده بترس
در کار بدرمان تو بیهوده بترس
تا بوده شدی ز جان آلوده بترس
از بوده بیندیش وز نابوده بترس
در کار بدرمان تو بیهوده بترس
تا بوده شدی ز جان آلوده بترس
از بوده بیندیش وز نابوده بترس
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۹۰
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۹۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
