هوش مصنوعی:
در این متن، شاعر از دانش به عنوان دایه‌ای مهربان یاد می‌کند که باعث بلندی مقام و فخر او شده است. او خود را به دریا تشبیه می‌کند که مایه‌اش (علمش) هرگز کاهش نمی‌یابد.
رده سنی:
12+
مفاهیم استفاده‌شده در این متن مانند تشبیه دانش به دایه و دریا، نیاز به درک نسبتاً بالایی از استعاره و تمثیل دارد که برای کودکان کم‌سن‌وسال ممکن است قابل‌درک نباشد.
شمارهٔ ۳۰۱
چون دانش بود مهربان دایه من
از فخر و شرف زد همه پیرایه من
از مایه من بلند شد پایه من
من دریا ام کم نشود مایه من
از فخر و شرف زد همه پیرایه من
از مایه من بلند شد پایه من
من دریا ام کم نشود مایه من
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۰۰
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۰۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
