هوش مصنوعی:
شاعر از وضعیت خود شکایت می‌کند و می‌پرسد چرا باید در خوردن محدود باشد، در حالی که حتی لباسش از کرباس (پارچه‌ای ساده و ارزان) است. او احساس می‌کند که در زندان است و از نیش خارها رنج می‌برد، در حالی که تمام بدن و لباسش پوشیده از بهرمان (نوعی پارچه یا شاید اشاره به رنج) است.
رده سنی:
15+
متن دارای مفاهیم انتزاعی و استعاری است که درک آن برای کودکان دشوار است. همچنین، موضوعاتی مانند رنج و محدودیت ممکن است برای سنین پایین نامناسب باشد.
شمارهٔ ۳۱۶
انده چه خورم چراست اندر خوردن
گر هست ز کرباس مرا پیراهن
کز نیش خسک دارم در زندان من
پوشیده به بهرمان همه جامه و تن
گر هست ز کرباس مرا پیراهن
کز نیش خسک دارم در زندان من
پوشیده به بهرمان همه جامه و تن
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۱۵
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۱۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
