۲۷۶ بار خوانده شده

شمارهٔ ۳۵۲

هر چند که بر کوهم در شب ز اندوه
گریان باشم تا به گه بانگ خروه

همقامت تو چو سرو بینم بر کوه
هرگز نشوم ز دیدن کوه ستوه
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۵۱
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۵۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.