هوش مصنوعی:
شاعر در این شعر از خداوند می‌خواهد که به او دلی آرام و صبور در مدح و ستایش پادشاه (خسرو) عطا کند. او از تنگی‌جای و سختی‌های زندگی شکایت دارد و از خداوند طلب درمان و آرامش می‌کند.
رده سنی:
15+
این شعر دارای مفاهیم عمیق عرفانی و ادبی است که ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از واژگان کهن و سبک شعاری کلاسیک، فهم آن را برای گروه‌های سنی پایین‌تر دشوار می‌کند.
شمارهٔ ۳۵۹
بر شعر مرا دلیست ای بار خدای
در مدح و ثنای خسرو مدح آرای
می بترکدم دل اندرین تنگی جای
از بهر خدای را دوایی فرمای
در مدح و ثنای خسرو مدح آرای
می بترکدم دل اندرین تنگی جای
از بهر خدای را دوایی فرمای
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۵۸
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۶۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
