هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و عرفانی از هلال عید، زیبایی‌های طبیعت و احساسات عمیق انسانی سخن می‌گوید. با استفاده از تصاویر شاعرانه مانند هلال عید، زلف مشکین، سرو و لاله‌زار، شاعر به بیان عشق، رهایی و تجربه‌های عرفانی می‌پردازد. همچنین، اشاره‌هایی به داستان‌های اساطیری مانند فرهاد کوهکن و منصور حلاج دارد که بر عمق معنا می‌افزاید.
رده سنی: 16+ این شعر دارای مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه است که درک آن به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی نیاز دارد. همچنین، اشاره به شخصیت‌های تاریخی و اساطیری مانند منصور حلاج و فرهاد ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد.

غزل شمارهٔ ۶۷

هلال عید کزین طاق زرنگار برآید
به ابرویت نرسد گرهزار بار برآید

ز زلف بسته ی مشکین اگر گره بگشایی
از ان گشاد دلم را هزار کار برآید

چو سرو اگر بخرامی به ناز و رخ بنمایی
به باغ نارون ازخاک و گل زخار برآید

نقاب برشکن ای لاله زار باغ جوانی
به لاله زار گذر کن که لاله زار برآید

زخون دیده ی فرهاد کوهکن اثری بین
زلاله ها که بر اطراف کوهسار برآید

کمی به معرکه منصور گشت درصف عشاق
که مرد وار چو حلاج گرد دار برآید

بشوی ابن حسام از غبار سینه ی صافی
که عکس طلعت از آینه، بی غبار برآید
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلاتن (مجتث مثمن مخبون)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۶۶
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۶۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.