ای شمی دین جمال تو اصل سعادتست
درگاه فرخ تو سپهر سیادتست

هم عفو احتمال ترا رسم سیرتست
دور سپهر هست چنان کت ارادتست

من عاجزم ز گفتن مدحت ، که مدح تو
از هر چه از ضمیر من آید زیادتست

بوسند اهل شرع جناب ترا ، از آنک
بوسیدن جناب تو عین عبادتست

«رشیدالدین وطواط»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir