هوش مصنوعی:
شاعر در این متن از درد و رنج درونی خود می‌نالد و از دل‌آزردگی و دوری از آرزوهایش سخن می‌گوید. او با توصیف حالات خود مانند روی زرد و روان آزاردهنده، احساسات عمیق غم و اندوه را بیان می‌کند.
رده سنی:
16+
متن حاوی مفاهیم عمیق عاطفی و روان‌شناختی است که درک آن‌ها برای مخاطبان جوان‌تر ممکن است دشوار باشد. همچنین، موضوعات درد و رنج نیاز به سطحی از بلوغ ذهنی برای درک مناسب دارد.
شمارهٔ ۲۰ - مقطع
آوخ ! آوخ ! وای وای و درد درد!
دل ز درد آزاد داری روی زرد
از رخ زردم روان و ز دل روان
وز روان زی دل روان آزار و درد
دور دارد آرزوی دل ز دور
وز دو وردم دور دارد آن دو ورد
دل ز درد آزاد داری روی زرد
از رخ زردم روان و ز دل روان
وز روان زی دل روان آزار و درد
دور دارد آرزوی دل ز دور
وز دو وردم دور دارد آن دو ورد
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مسدس محذوف یا وزن مثنوی)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۳
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۹ - در حق مجد الدین صاحب وزیر
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۱ - خطاب بپادشاه
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
