هوش مصنوعی: این شعر در مدح و ستایش شخصی به نام حمیدالدین سروده شده و به زیبایی‌های اخلاقی، دانش و هنر او اشاره دارد. شاعر از فراق و دوری از این شخص شکایت کرده و بیان می‌کند که در غیاب او، هیچ آرامش و لذتی در زندگی باقی نمانده است.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق عرفانی و ادبی موجود در شعر ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و اصطلاحات پیچیده‌ی ادبی نیاز به سطحی از بلوغ فکری و ادبی دارد.

شمارهٔ ۲۷ - در حق حمیدالدین

با جمال تو ، ای حمیدالدین
رونق ماه و آفتاب نماند

در جهان با مکارم دستت
نام و آوازهٔ سحاب نماند

پیش الطاف تو ز غایت لطف
آب را هیچ قدر و آب نماند

طلعت فضل و چهرهٔ دانش
از ضمیر و در حجاب نماند

تا تو معمار گشته ای، یک گام
در جهان هنر خراب نماند

بی تو ما را ، بحق نعمت تو
در دل و دیده صبر و خواب نماند

تا من از تو جدا شدم بخطا
در دلم فکرت صواب نماند

جامهٔ عیش را تراز برفت
خیمهٔ لهو را طناب نماند

شخص آمال را حیات بشد
جام لذات را شراب نماند

در فراق تو چرخ را با من
جز بلفظ جفا خطاب نماند

هر چه خواهد کنون تواند گفت
که مرا قدرت جواب نماند

بی تو در جمله روزگار مرا
هیچ راحت ز هیچ باب نماند
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۱۲
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۶ - نیز در حق ملک اتسز
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۸ - در مرثیۀ رافع بن علاء
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.