قول صادر ز فاعل مختار
چار نوع است گوش با من دار

یا بود خیر سامع و قاتل
که ازان قرب حق شود حاصل

قائل از وی به رفعت درجات
رسد و مستمع به فوز و نجات

همچو قول رسول یا اصحاب
که گرفتند ازو طریق صواب

یا گزارنده را بود نافع
گر چه باشد وبال بر سامع

همچو تبلیغ وحی با کفار
که نمودند بر جحود اصرار

اجر تبلیغ یافت پیغمبر
کافران را فزود کفر و بطر

یا بود خیر مستمع را لیک
مر گزارنده را نیفتد نیک

همچو وعظ مرائیان زمان
که نرستند از خیال و گمان

ماند واعظ به وزر عجب و ریا
مستمع کار بست و یافت جزا

یا نه گوینده نی نیوشنده
باشد از وی به خیر کوشنده

چون مقالات خاص و عام امروز
که بود زین قبل تمام امروز

نکند بر زبانشان جریان
غیر قلماش و هرزه هذیان

بلکه کذب و نمیمه و غیبت
هزل نامش کنند یا طیبت

نیست زین چار جز دو قسم نخست
کاید از مرد هوشیار درست

زان دو قسم دگر ببند زبان
ور نه بینی ادب چو بی ادبان