۲۷۶ بار خوانده شده

بخش ۴ - سلطان العارفین قدس الله تعالی سره در بادیه کله ای دید بر وی نوشته خسرالدنیا و الآخرة از زمین برداشت و بوسه داد و فرمود که این سر صوفیی است که دو جهان را برای خدای درباخته است

بحر بس ژرف و یم بس طامی
قطب حق بایزید بسطامی

بود روزی به بادیه گذران
دید فرسوده کله ای و بر آن

آیتی ثبت بود کش معنی
بود خسران دنیی و عقبی

چون بر آن سر نوشته را نگریست
بوسه ها زد بر آن و زار گریست

کین سر صوفیی ست افتاده
دو جهان را برای حق داده

برگزیده زیان هر دو سرای
تا بود سودش از میانه خدای

ای خوش آن کس که شد پی این سود
به زیانکاری جهان خوشنود

از دو عالم همین خدا طلبید
دو جهان داد و یک خدای خرید

هر چه بودش ز جنس دنیی و دین
باخت در عشق حق خلیل آیین
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:بخش ۳ - اشارت به ملائکه مهیمین که لایزال در شهود جمال حضرت حق مستهلکند و مستغرق
گوهر بعدی:بخش ۵ - اشارت به قصه امتحان ملائکه مر ابراهیم خلیل را صلوات الرحمن علیه و در باختن آنچه داشت از مواشی و نعم و اموال در محبت حق سبحانه و تعالی
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.