هوش مصنوعی: این شعر عرفانی از بایزید بسطامی حکایت می‌کند که در بیابان با سری فرسوده روبرو می‌شود که بر روی آن آیه‌ای درباره زیان دنیا و آخرت نوشته شده بود. بایزید با دیدن این سر که متعلق به صوفیی بوده که هر دو جهان را برای خدا فدا کرده، بر آن بوسه زده و گریه می‌کند. شعر بر ارزش گذشتن از دنیا و آخرت برای رسیدن به خدا تأکید دارد و خوشبختی را در این راه می‌داند.
رده سنی: 16+ محتوا دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن برای مخاطبان جوان‌تر ممکن است دشوار باشد. همچنین نیاز به آشنایی اولیه با ادبیات عرفانی و اصطلاحات آن دارد.

بخش ۴ - سلطان العارفین قدس الله تعالی سره در بادیه کله ای دید بر وی نوشته خسرالدنیا و الآخرة از زمین برداشت و بوسه داد و فرمود که این سر صوفیی است که دو جهان را برای خدای درباخته است

بحر بس ژرف و یم بس طامی
قطب حق بایزید بسطامی

بود روزی به بادیه گذران
دید فرسوده کله ای و بر آن

آیتی ثبت بود کش معنی
بود خسران دنیی و عقبی

چون بر آن سر نوشته را نگریست
بوسه ها زد بر آن و زار گریست

کین سر صوفیی ست افتاده
دو جهان را برای حق داده

برگزیده زیان هر دو سرای
تا بود سودش از میانه خدای

ای خوش آن کس که شد پی این سود
به زیانکاری جهان خوشنود

از دو عالم همین خدا طلبید
دو جهان داد و یک خدای خرید

هر چه بودش ز جنس دنیی و دین
باخت در عشق حق خلیل آیین
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب: مثنوی
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:بخش ۳ - اشارت به ملائکه مهیمین که لایزال در شهود جمال حضرت حق مستهلکند و مستغرق
گوهر بعدی:بخش ۵ - اشارت به قصه امتحان ملائکه مر ابراهیم خلیل را صلوات الرحمن علیه و در باختن آنچه داشت از مواشی و نعم و اموال در محبت حق سبحانه و تعالی
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.