هوش مصنوعی: این متن به ستایش و شکرگزاری از پروردگار برای نعمت‌های بی‌شماری که به بندگانش ارزانی داشته می‌پردازد. شاعر بیان می‌کند که همه نعمت‌ها و شکرگزاری‌ها از جانب خداوند است و بدون او هیچ کاری درست نمی‌شود. همچنین، تأکید می‌کند که باید همیشه سپاسگزار نعمت‌های الهی بود و از غفلت و ناسپاسی دوری جست.
رده سنی: 15+ این متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و مذهبی است که درک آن برای کودکان دشوار است. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و اصطلاحات ادبی ممکن است برای گروه سنی پایین‌تر نامفهوم باشد. نوجوانان و بزرگسالان بهتر می‌توانند با این مفاهیم ارتباط برقرار کنند و معنای آن را درک نمایند.

بخش ۵۱ - مناجات در انتقال از شکر و سپاسداری به خوف و ترسگاری

ای کشیده به جهان خوان کرم
حاضر خوان تو الوان نعم

نعم و شکر نعم هر دو ز توست
نشود جز به تو این کار درست

شکرگویان تو را جرم زبان
یک نواله ست ازان خوان به دهان

چون نواله ز نوا نیست جدا
زان نواله ست جهانی به نوا

گر چه جامی بود از هیچ کسان
زان نواله به نواییش رسان

گر به آتش نکنی غور رسی
به کسی کی رسد از هیچ کسی

به جمال نعمش بینا کن
به سپاس نعمش گویا کن

روز و شب با نعمش همدم دار
به سپاس نعمش خرم دار

ور کشد پا ز ره شکر ز طوف
زخم بر دل زنش از خنجر خوف
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مسدس مخبون محذوف)
قالب: مثنوی
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:بخش ۵۰ - حکایت آن حکیم دریا دل ساحل گرد که غریقی را به کمند نصیحت از گرداب اندوه بیرون آورد
گوهر بعدی:بخش ۵۲ - عقد پانزدهم در خوف که طریق احتیاط ورزیدن است و بر نعمت امنیت و انبساط لرزیدن
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.