هوش مصنوعی: این متن یک شعر عرفانی و معنوی است که در آن شاعر از عشق و ارادت به شخصیتی مقدس (احتمالاً امام رضا) سخن می‌گوید. شاعر از رضا و بخشش او طلب کمک می‌کند و بیان می‌کند که بدون رضای او، زندگی پر از رنج است. او از لطف و مرهم این شخصیت مقدس برای التیام دردهایش درخواست می‌کند.
رده سنی: 15+ متن دارای مفاهیم عرفانی و معنوی است که ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از اصطلاحات و استعاره‌های پیچیده شعر کلاسیک فارسی، درک آن را برای سنین پایین دشوار می‌کند.

بخش ۶۳ - مناجات در مقام رضا طلبیدن و از آنجا رخت به سر منزل محبت کشیدن

ای رضا بخش ریاضت کیشان
رایض طبع رضا اندیشان

قبله همت کارآگاهان
قاضی حاجت حاجت خواهان

دل راضی به قضایت طلبیم
روضه حسن رضایت طلبیم

بی رضای تو گل باغ نعیم
هست بر سینه ما داغ جحیم

از سخط لاله این باغ مکن
باغ را بر دل ما داغ مکن

باغ ما شیفته شبنم توست
داغ ما سوخته مرهم توست

شبنم جود بدین باغ فرست
مرهم لطف بدین داغ فرست

بنده جامی که طلبگار رضاست
مانده در کشمکش خوف و رجاست

دامن از خوف و رجایش نفشان
بر سر خوان رضایش بنشان

بنهش جام محبت بر دست
سازش از نشوه آن بیهش و مست
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مسدس مخبون محذوف)
قالب: مثنوی
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:بخش ۶۲ - حکایت آن بنده گنهکار که چون دولت عفوش دست داد بر آن نیستاد و پای در میدان طلب رضا نهاد
گوهر بعدی:بخش ۶۴ - عقد نوزدهم در محبت که میل دل است به مطالعه کمال صفات و انجذاب روح به مشاهده جمال ذات
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.