هوش مصنوعی: این متن یک شعر عرفانی است که به ستایش وجود الهی و وحدت وجود می‌پردازد. در آن، خداوند به عنوان منبع همه چیز، هم در ظاهر و هم در باطن، توصیف شده است. شاعر از مفاهیمی مانند فنا، بقا، و وحدت وجود سخن می‌گوید و به دنبال رسیدن به حقیقت از طریق رهایی از خود و پیوستن به ذات الهی است.
رده سنی: 18+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن نیاز به بلوغ فکری و آشنایی با مباحث عرفانی دارد. همچنین، استفاده از اصطلاحات تخصصی عرفانی ممکن است برای مخاطبان جوانتر دشوار باشد.

بخش ۷ - مناجات در طلب وصول به شهود

ای پر از فیض وجود تو جهان!
غرق نور تو چه پیدا چه نهان!

مایهٔ صورت و معنی همه تو
با همه، بی‌همه، تو، ای همه تو!

بی‌نصیب از تو نه چندست و نه چون
خالی از تو نه درون و نه برون

متحد اولی و آخری‌ات
متفق باطنی و ظاهری‌ات

کرده‌ای در همه اضداد ظهور
هیچ ضد نیست ز نزدیک تو دور

جامی از هستی خود پاک شده
در ره فقر و فنا خاک شده

در بقای تو فنا می‌خواهد
وز فنا در تو بقا می‌خواهد

از خود و کار خودش فانی دار!
و آن فنا را به وی ارزانی دار!

چون فنا شد به بقایش برسان!
بر سر صدر صفایش بنشان!

کن به صافی صفتان رهبری‌اش!
متصف ساز به صوفی گری‌اش!
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:بخش ۶ - حکایت آن ماهیان که تا به خشکی نیفتادند دریا را نشناختند
گوهر بعدی:بخش ۸ - حکایت مناظرهٔ کلیم با ابلیس سیه گلیم
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.