۳۸۶ بار خوانده شده

بخش ۱

در بیان اینکه صاحب جمال را خودنمائی موافق حکمت شرط‌ست و اشاره به تجلی اول بر وجه اتم و اکمل و پوشیدن اعیان ثابته کسوت تعین را و طلوع عشق از مطلع لاهوتی و تجلی به عالم ملکوتی و ناسوتی- نعم ماقال:

در ازل پرتو حسنت ز تجلی دم زد
عشق پیدا شد و آتش بهمه عالم زد (حافظ)
بر مصداق حدیث کنت کنزاً مخفیا فأحببت ان اعرف بر مذاق اهل توحید گوید:

کیست این پنهان مرادر جان و تن
کز زبان من همی گوید سخن؟

این که گوید از لب من راز کیست
بنگرید این صاحب آواز کیست؟

در من اینسان خود نمایی می‌کند
ادعای آشنایی می‌کند

کیست این گویا و شنوا در تنم؟
باورم یارب نیاید کاین منم!

متصلتر با همه دوری به من
ازنگه با چشم و از لب با سخن!

خوش پریشان با منش گفتارهاست
در پریشان گوئیش اسرارهاست

گوید او چون شاهدی صاحب جمال
حسن خود بیند بسرحد کمال

از برای خودنمایی صبح و شام
سر برآرد گه ز روزن گه ز بام

با خدنگ غمزه صیددل کند
دید هرجا طایری بسمل کند

گردنی هر جا درآرد در کمند
تا نگوید کس اسیرانش کمند

لاجرم آن شاهد بالا و پست
با کمال دلربایی در الست

جلوه‌اش گرمی بازاری نداشت
یوسف حسنش خریداری نداشت

غمزه‌اش را قابل تیری نبود
لایق پیکانش نخجیری نبود

عشوه‌اش هرجا کمند انداز گشت
گردنی لایق نیامد، بازگشت

ما سوی آیینۀ آن رو شدند
مظهر آن طلعت دلجو شدند

پس جمال خویش در آیینه دید
روی زیبا دید و عشق آمد پدید

مدتی آن عشق بی نام و نشان
بد معلق در فضای بیکران

دلنشین خویش مأوائی نداشت
تا درو منزل کند جایی نداشت

بهر منزل بیقراری ساز کرد
طالبان خویش را آواز کرد

چونکه یکسر طالبانرا جمع ساخت
جمله را پروانه خود را شمع ساخت

جلوه‌ای کرد از یمین و از یسار
دوزخی و جنتی کرد آشکار

جنتی خاطر نواز و دلفروز
دوزخی دشمن گداز و غیر سوز
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:دیباچه
گوهر بعدی:بخش ۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.