هوش مصنوعی:
شاعر در این شعر به ستایش زهره (ناهید) می‌پردازد و آن را به‌عنوان نماد زیبایی و تابندگی توصیف می‌کند. او از زهره می‌خواهد که بزم آسمانی را با نور خود روشن کند و محفلی آسمانی برپا سازد تا شاعر و معشوقش را به آن دعوت کند.
رده سنی:
15+
این شعر دارای مفاهیم عرفانی و استعاری است که ممکن است برای کودکان قابل‌درک نباشد. همچنین، استفاده از اصطلاحات نجومی و ادبیات کلاسیک نیاز به سطحی از بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات دارد.
بزم زهره
تو ای آتشین زهره کز تابناکی
فروزان کنی بزم چرخ کهن را
برون افکنی از پی دلفریبی
از آن نیلگون جامه، سیمینه تن را
به روی تو زان فتنه شد خاطر من
که ماننده ای روی معشوق من را
ز روشنگرانت شبی انجمن کن
بیفروز از چهره آن انجمن را
یکی بزم افلاکی و خسروانی
که در خور بود زهره چنگ زن را
چو آراستی محفل آسمانی
بخوان سوی بزمت من و ماه من را
فروزان کنی بزم چرخ کهن را
برون افکنی از پی دلفریبی
از آن نیلگون جامه، سیمینه تن را
به روی تو زان فتنه شد خاطر من
که ماننده ای روی معشوق من را
ز روشنگرانت شبی انجمن کن
بیفروز از چهره آن انجمن را
یکی بزم افلاکی و خسروانی
که در خور بود زهره چنگ زن را
چو آراستی محفل آسمانی
بخوان سوی بزمت من و ماه من را
وزن: فعولن فعولن فعولن فعولن (متقارب مثمن سالم)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۶
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:دل من
گوهر بعدی:پشیمانی
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
