هوش مصنوعی:
شاعر از چشمان خود که از گریه خون می‌بارد می‌گوید و گل لاله را به رنگ سرخ آن تشبیه می‌کند. در پاسخ، اشاره می‌شود که تمام خون از چشمانش نریخته، بلکه اشک‌های او باعث سرخی صورتش شده است.
رده سنی:
15+
متن دارای مفاهیم عاطفی و شاعرانه است که ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد. همچنین، اشاره به خون و اشک ممکن است برای مخاطبان کم‌سال نامناسب باشد.
شمارهٔ ۱۷
گفتم چشمم ز بس کزو خون آید
از لاله برنگ و سرخی افزون آید
گفت آنهمه خون نبد که بیرون آمد ؟
کز رنگ رخم اشک تو گلگون آید
از لاله برنگ و سرخی افزون آید
گفت آنهمه خون نبد که بیرون آمد ؟
کز رنگ رخم اشک تو گلگون آید
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
