مشکین شود چو باد بزلف تو بگذرد
عاشق شود کسیکه بروی تو بنگرد

بر غالیه بماند بر عارض تو باد
گاهش برو بمالد و گه باز بسترد

گر پشت یابد از رخ تو لاله بشکفد
وز بیم غمزگان تو نرگس بپژمرد

نیرنگ جادوانه و ارتنگ چینیان
هر شب بنزد چشم و رخ تو که آورد

و آن صد هزار حلقۀ مشکین پر شکن
هر ساعتی بگرد گل تو که گسترد

چشم تر است مایۀ نیرنگ و دلبری
نرگس ندیده ام که بنیرنگ دل برد

طبعی بر آن دو زلف تو چندان گره فتاد
کش مرد هندسی بدو صد سال نشمرد

«عنصری بلخی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir