ای بزمین بر ، بزرگ سایۀ یزدان
ای ملک عادل ، ای مبارک سلطان

آنچه تو کردی ز پادشاهی و مردی
پور سیاوش نکرد و رستم دستان

روی تو نادیده ، هر که نام تو بشنید
جان بدهد بر هوای نام تو آسان

منزل تو گه بشام و گاه ببغداد
لشکر تو گه بروم و گه بسپاهان

سایۀ چتر تو از سعادت کلی
گونۀ رخسار تو ز فرۀ یزدان