باغ خندان ز گل خندان است
خنده آئین خرمندان است

خنده هر چند که از جد دور است
جد پیوسته نه از مقدور است

دل شود رنجه زجد شام و صباح
میکند اصلاح مزاجش به مزاح

جد بود پا به سفر فرسودن
هزل یک لحظه به راه آسودن

لیک نه که از دود دروغ
برد از چهره ی قدر تو فروغ

تخم کین در دل دانا کارد
خیو خجلت به جبین ها آرد

شو ز فیاض خرد تلقین جوی
راست گو لیک خوش و شیرین گو

«ایرج میرزا»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir