ای روزگار خورده کم روزگار گیر
بیغوله را ز تیر حوادث حصار گیر

یک‌ره که در سرای سپنجی نشسته‌ای
اندیشه کن ز راه و شدن را شمار گیر

اکنون که کارهای جهان با خصومت است
بگریز و از میان خصومت کنار گیر

پیشی مجوی بر کس و بیشی طلب مکن
در کنج خانه‌ای به‌ قناعت قرار گیر

غره مشو به نعمت و دل در جهان مبند
از فخر ملک و نعمت او اعتبار گیر