هوش مصنوعی: این متن بر ناپایداری دنیا و ارزش نهادن به امور باقی و معنوی تأکید دارد. شاعر از خیال بودن نسیه (امور موقتی) و اهمیت قناعت و بی‌خودی (رسیدن به حالتی از وحدت با معشوق) سخن می‌گوید. همچنین، به عشق و عقل ناقص اشاره می‌کند و از خواننده می‌خواهد تا به جای امید بستن به آینده یا گذشته، در حال زندگی کند.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن‌ها نیاز به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی دارد. همچنین، برخی از عبارات مانند «بی‌خودی» و «عشق» ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر مبهم باشد.

شمارهٔ ۳۲۹

هر چه نسیه ست جز خیالی نیست
پس خیال تو جز محالی نیست

هر را نقد وقت نیست به دست
روی او بیش در ضلالی نیست

ملک باقی طلب که باقی را
ابد الآبدین زوالی نیست

عدمی مطلق است ناقص را
اگرش روی در کمالی نیست

گر قناعت کند بیاسوده ست
هر که را مالی و منالی نیست

عاشقانیم و عقل ناقص را
در مقامات ما مجالی نیست

بی خود از در در آ و او را بین
زین پسندیده تر وصالی نیست

هر که او را به چشم او بیند
جام جم پیش او سفالی نیست

بستان جام ما که در چشمه
خضر را هم چنین زلالی نیست

هم ز جایی ست این اشارت ها
بشنو سرسری مقالی نیست

ای پسر بر امید نسیه مباش
هر چه نسیه است جز خیالی نیست

چون نزاری همیشه بی خود باش
زان که در بی خودی وبالی نیست

مرد آینده و گذشته نه ایم
واندرین حال نیز حالی نیست

نقد را باش اگر همه نفسی ست
آن دگر بیش قیل و قالی نیست
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۴
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۲۸
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۳۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.