هوش مصنوعی: این متن عرفانی از مولانا یا یکی از شاعران صوفی‌مسلک است که بر مفاهیمی مانند عشق الهی، رهایی از تعلقات دنیوی، و پذیرش درد و رنج به عنوان بخشی از سلوک روحانی تأکید دارد. شاعر از بی‌اعتنایی به دنیا، مستی در عشق الهی، و بی‌نیازی از قیدوبندهای ظاهری سخن می‌گوید.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی موجود در متن ممکن است برای مخاطبان زیر 16 سال دشوار یا نامفهوم باشد. همچنین، برخی از اشارات به مفاهیمی مانند «کفر» و «ایمان» نیاز به درک بالاتری از زمینه‌های فرهنگی و دینی دارد.

شمارهٔ ۶۷۱

گر به جانان زنده ای جان گو مباش
هجر باشد وصلِ جانان گو مباش

درد را هم درد درمان است و بس
دردِ ما را هیچ درمان گو مباش

ما ز منزل فارغیم اینک قدم
راهِ ما را هیچ پایان گو مباش

تا قیامت مستِ او خواهیم بود
عشقِ ما را هیچ نقصان گو مباش

مردِ ترتیب و تکلّف نیستیم
کارِ ما را هیچ سامان گو مباش

شمعِ ما را هیچ نوری گو مبخش
کفرِ ما را هیچ ایمان گو مباش

چون ز ما برخاست تکلیفِ قلم
حرفِ ما را هیچ برهان گو مباش

خلدِ درویشانِ صادق خلوت است
خلدِ ما را هیچ رضوان گو مباش

چون نزاری هست ما خود نیستیم
مٌهر اگر باشد سلیمان گو مباش
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مسدس محذوف یا وزن مثنوی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۶۷۰
گوهر بعدی:شمارهٔ ۶۷۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.