هوش مصنوعی:
شاعر در این شعر از درد عشق و سوختن در آتش دل می‌گوید و خود را با شمع مقایسه می‌کند که هر شب نمی‌توان تنی جدید از موم ساخت. او از معشوق می‌خواهد که بیش از این او را نیازارد.
رده سنی:
15+
مفاهیم عمیق عاشقانه و استفاده از استعاره‌های شاعرانه ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سال قابل درک نباشد. این شعر برای مخاطبانی مناسب است که با ادبیات عرفانی و عاشقانه آشنایی نسبی دارند.
شمارهٔ ۴۱
از بس که تنم ز آتش دل بگداخت
نتوان تنم از شمع همی باز شناخت
زین بیش مرا مسوز جانا که چو شمع
هر شب تنی از موم نمی شاید ساخت
نتوان تنم از شمع همی باز شناخت
زین بیش مرا مسوز جانا که چو شمع
هر شب تنی از موم نمی شاید ساخت
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۴۰
گوهر بعدی:شمارهٔ ۴۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
